نخل خرما از معدود گیاهانی است که گسترش آن در جهان رابطه تنگاتنگی با توسعه جوامع انسانی دارد. رشد جمعیت در مناطق گرم و خشک یکی از دلایل توسعه نخلستانها میباشد. نخلستانها درطول تاریخ علاوه بر توزیع انرژی مورد نیاز برای حیات در سراسر بیابان، پناهگاه و سایبان امنی در مقابل بادهای گرم بیابانی برای انسان ها ایجاد کرده است. همچنین از فرآورده های نخل خرما در فعالیت های کشاورزی و تولید ظروف خانگی استفاده شده، که نشان دهنده اهمیت همه اجزای نخل خرما بوده است.
رابطه مثبت خرما با انسان یک طرفه نبوده و آن ها با مطالعه وکسب تجربه توانسته اند موجب پراکنش بهتر و افزایش عملکرد این درخت شوند. تعیین محدودیت کاشت نهال در هر هکتار و کمک به تولید مثل بیشتر جنس ماده خرما از جمله کارهایی بود که به گسترش بیشتر خرما کمک کرد. بنابراین مطالعات در مورد فواید برگ و خوشه های خرما و همینطور نحوه کوددهی و مدیریت آفت آن آغاز شد. درهمین راستا انسان با اندازگیری سالیانه خرما، برگ و فیبر مطمئن شد که مدیریت او باعث افزایش عملکرد در هر هکتار شد. از جمله فواید دیگر نخل خرما، جایگزینی نخلهای جوان بجای نخلهای سالخورده و استفاده از تنه، شاخه و برگ های آن جهت ساخت سقف، در و پنجره بوده است.
انسان طی سالیان متمادی با صرف زمان و هوش خود توانست از این مزایای نخل خرما بهره برد و بیابان را به یک محل قابل زیست برای خود تبدیل کرد. اکتشاف نفت نیز تغییرات زیادی در فرآیند کاشت و برداشت خرما ایجاد نمود و توسعه حمل و نقل جاده ای و هوایی باعث شد که زمینهای بیشتری زیر کشت خرما بروند. این اتفاق همینطور باعث تغییر در مصرف مواد اولیه شده که باعث شد تنها میوه نخل خرما و نه دیگر محصولات آن مورد استفاده قرار گیرد.
منشا اصلی نخل خرما در تاریخ به درستی مشخص نیست، اما برخی شواهد نشان می دهند که سابقه کاشت خرما به چهار هزار سال قبل از میلاد مسیح در عراق کنونی باز میگردد. اما در برخی منابع گزارش شده که سابقه اولین کشت خرما در مصر باستان مشاهده شده، اما برخی از محققان متفق القول هستن که کشت خرما به صورت همزمان از شمال شرق آفریقا تا شمال شرق دجله و فرات انجام شده است و به سایر نقاط کره زمین انتشار یافته است.
در طول زمان مهاجرت انسان موجب پراکنش گیاهان مختلف در اقلیمهای مختلف شد. در آمریکای لاتین مبلغان مذهبی آن قدر که به خاصیت ضد جن زدگی نخل خرما تاکید داشتند، آن را یک درخت میوه نمیدانستند و کالری زیاد و زمان نگهداری بالای آن را نادیده میگرفتند. اشتباهی که سربازان و تاجران و جهان گردان مرتکب نشده و در مسافرت های خود میوه خرما را همراه می بردند که این یکی از چندین راه های گسترش خرما در دنیا شد.
در سالهای اخیر با وجود نگرانیهایی بابت ورود آفات به مزارع اما به دلیل اهمیت بالای خرما در مباحث اقتصادی، همواره تبادل پاجوش خرما انجام شده است. یکی از موارد مهم و برجسته در تجاری سازی نخل خرما به سرزمین های جدید، واردات تعدادی پاجوش به آریزونا و کالیفرنیا بود. ایالات متحده آمریکا با واردات 50000 پاجوش در اوایل قرن بیستم گام مهمی در صنعت کشت و گسترش خرما در جهان برداشت. پاجوش ها در دره ی کوآچالا در کالیفرنیا با مساحت حدود 2000 هکتار کاشته شدند. در آینده ای نه چندان دور این واردات به کشورهای مبدا خرما کمک شایانی کرد. از جمله اینکه برخی از کشورهای عربی پس از بهره مند شدن از درآمدهای نفتی تصمیم به گسترش نخلستان ها گرفتند. اما آن ها پاجوش مناسب به مقدار کافی در اختیار نداشتند و شروع به واردات آن از ایالات متحده آمریکا کردند.